Rozwój osobisty to aktualnie temat zarówno modny jak i ostentacyjnie lekceważony. Z jednej strony można spotkać całe mnóstw osób, które decydują się na rozmaite formy rozwijania siebie. Z drugiej natomiast moda ta często bywa wyśmiewana i to nie tylko przez np. internautów, ale także niektórych intelektualistów. Czym więc właściwie jest rozwój osobisty? Rozwój osobisty – od czego zacząć? W jaki sposób możemy interpretować samą koncepcję rozwijania naszych potencji a które formy rozwoju osobistego można sobie darować? Przyjrzyjmy się tej kwestii nieco dokładniej.

Rozwój osobisty: co to właściwie jest?

Niestety, rozwój osobisty współcześnie bywa często kojarzony z takimi rzeczami, jak coaching czy też bezładne i pozbawione większego sensu chłonięcie kolejnych rzeczy. Gdybyśmy poprzestali na tych schematach, rozwój osobisty faktycznie mógłby zostać uznany za coś na podobieństwo niezbyt rozsądnej i właściwie nieużytecznej mody.

Nie dajmy się jednak zwieść. Oprócz swoich form karykaturalnych, rozwój osobisty może występować także w postaciach, które jak najbardziej są organizowane przez pewien głębszy sens. Wszystko zależy jednak od naszych założeń wstępnych.

Powinniśmy mianowicie zadać sobie pytanie, czemu właściwie ma służyć nasz rozwój oraz rozwój osobisty co to jest? Postrzeganie tego procesu jako wartości samej w sobie to niestety prosta droga do postawy nieracjonalnej, której skutkiem jest kompulsywne wręcz konsumowanie kolejnych umiejętności i obszarów wiedzy, które de facto nie są nam do niczego potrzebne. Można tutaj przywołać słowa Jerzego Pilcha, który w jednym ze swoich felietonów dla „Polityki” pisał, iż „tego rodzaju bezwolna konsumpcja na ogół nie uchodzi bezkarnie”.

Do czego potrzebny jest nam rozwój osobisty?

Rozwijanie naszych potencji powinno służyć jakimiś wyższym celom, przy czym wcale nie muszą to być cele czysto utylitarne.

Co to oznacza? Przez rozwój osobisty możemy rozumieć zarówno te formy pracy nad sobą, które w sposób bezpośredni lub pośredni przekładają się na przykład na poprawę kompetencji zawodowych, jak też eksplorowanie przestrzeni, których dokładniejsza znajomość raczej nie przyniesie nam pieniędzy.

Co więc w praktyce może się zaliczać do racjonalnych form rozwoju osobistego?

Wskażmy przykładowe aktywności:

• Nauka języków obcych
• Filozofia/historia idei
• Psychologia
• Rozwój kompetencji zawodowych lub określonych umiejętności powiązanych z obszarem naszej pracy zarobkowej

Każda z możliwych przestrzeni rozwoju osobistego, które zostały wskazane powyżej, odznacza się własną specyfiką. Filozofia pozwala nam na lepsze zrozumienie naszego miejsca w świecie, genezy rozmaitych przekonań i schematów organizujących zarówno naszą własną postawę wobec rzeczywistości, jak i formy funkcjonowania społeczeństwa. Poprzez stopniowe zagłębianie się w kwestie natury filozoficznej zaczynamy dostrzegać niejednoznaczność świata oraz jego skomplikowanie.

Psychologia z kolei nierzadko będzie zazębiać się z filozofią, jednak jako taka ma za przedmiot odmienną sferę. Celem będzie lepsze zrozumienie nas samych oraz innych osób. Rozumienie oraz krytyczna refleksja to natomiast kardynalne warunki ewolucji: nie możemy zmieniać się bez rozumienia tego, dlaczego właściwie zmiana jest nam potrzebna. W takim wypadku to nie my jesteśmy autorami zmian zachodzących w naszym wnętrzu, lecz otaczająca rzeczywistość staje się potencją formułującą nas właściwie bez naszego udziału a często nawet bez naszego rozumienia tego, jak dalece i głęboko świat zewnętrzny jest w stanie ingerować w naszą najbardziej intymną strukturę.

Rozwój osobisty: od czego zacząć?

Osoby, które już przemyślały kierunki rozwoju oraz zdecydowały się na któryś z nich często zadają sobie pytania w rodzaju: rozwój osobisty – od czego zacząć?

Odpowiedź oczywiście zawsze będzie zależeć od kierunku, w jakim chcemy się rozwijać. Jeżeli kierunkiem tym ma być filozofia czy psychologia, warto zacząć od prostszych publikacji, co niekoniecznie musi oznaczać różnego rodzaju streszczenia lub podręczniki. Dobrym początkiem mogą być zaś pisma tych autorów, którzy z jednej strony dysponowali imponującymi horyzontami intelektualnymi, zaś z drugiej strony pisali w sposób prosty, precyzyjny i klarowny. W obszarze filozofii takim autorem był np. Leszek Kołakowski. W odniesieniu do psychologii można wskazać chociażby Ericha Fromma.

Co natomiast z nauką języków?

Tutaj podręczniki już jak najbardziej okażą się użyteczne, co nie oznacza, że należy opierać się wyłącznie na nich. Pamiętamy, że dzisiejsza rzeczywistość to niemal nieograniczone źródło treści w różnych językach. W internecie bez problemu znajdziemy przecież publikacje nie tylko w języku polskim. To samo tyczy się chociażby platform streamingowych. Zalecaną podstawą będą rzecz jasna również korepetycje lub kurs w dobrej szkole językowej.

Zamiast podsumowania

Na sam koniec pamiętajmy, że prawdziwy rozwój osobisty zawsze będzie również w jakiejś mierze eksplorowaniem nieznanego. Jakie stąd wnioski? Kierunek oraz przebieg tego procesu w niektórych przypadkach mogą być zaskoczeniem dla nas samych. Nie zawsze warto wytyczać sobie precyzyjne cele, ponieważ niekiedy będzie to równoznaczne z ograniczeniem naszych perspektyw. Co więcej, poznając określoną dziedzinę z czasem będziemy rozumieć ją coraz lepiej. To może z kolei pociągnąć za sobą konieczność zrewidowania naszych początkowych założeń oraz zamierzeń.

Artykuł napisał:
Radosław Łozowski,
interesuje się psychologią,
politykom i filozofią.

Źródła:

• http://www.psychologia.edu.pl/czytelnia/50-artykuly/211-rozwoj-i-samorozwoj.html
• https://www.polityka.pl/galerie/1735558,1,10-przykazan-rozwoju-osobistego-ktore-psychologowie-uznali-za-szkodliwe.read